قوله تعالى: «یمْحوا الله ما یشاء» مىسترد الله تعالى آنچ خواهد، «و یثْبت» و بر جاى مىدارد و مىنهد، «و عنْده أم الْکتاب (۳۹)» و مهر همه نسختها آنست که بنزدیک اوست.
«و إنْ ما نرینک» و اگر باز نمائیم بتو، «بعْض الذی نعدهمْ» آنچ دشمنان را وعده میدهیم، «أوْ نتوفینک» یا پیشتر ترا بمیرانیم، «فإنما علیْک الْبلاغ» بر تو پیغام رسانیدنست، «و علیْنا الْحساب (۴۰)» و شمار خلق و پاداش ایشان بر ماست.
«أ و لمْ یروْا» نمىبینند، «أنا نأْتی الْأرْض» که فرمان ما مىآید بزمین، «ننْقصها منْ أطْرافها» شهر شهر، پاره پاره، از سوى سوى، از کفر مىکاهیم و در اسلام مىفزائیم، «و الله یحْکم لا معقب لحکْمه» و الله تعالى کار مىراند و مراد بر مىآرد که باز شکنندهاى نیست و پس آورد ساز حکم او را، «و هو سریع الْحساب (۴۱)» و اوست آن آسان توان روان فرمان «و قدْ مکر الذین منْ قبْلهمْ» و کوشیدند و ساز ساختند ایشان که پیش از دشمنان تو بودند، «فلله الْمکْر جمیعا» و همه ساز و توان الله راست، «یعْلم ما تکْسب کل نفْس» مىداند الله تعالى هر چه هر تنى مىکند و هر کس مىسازد، «و سیعْلم الْکفار لمنْ عقْبى الدار (۴۲)» و آرى بدانند کافران که سرانجام سراى کراست.
«و یقول الذین کفروا لسْت مرْسلا» و کافران مىگویند که تو نه فرستاده اللهاى، «قلْ» بگو، «کفى بالله شهیدا بیْنی و بیْنکمْ» بسنده است الله تعالى داور و گواه میان من و میان شما، «و منْ عنْده علْم الْکتاب (۴۳)» و آن کس که بنزدیک اوست علم تورات.